Zeewaterzuiveraars , ook bekend als ontziltingssystemen, gebruiken verschillende methoden om zout en andere onzuiverheden uit zeewater of brak water te verwijderen, waardoor het veilig is om te drinken of voor andere doeleinden te gebruiken. Een van de meest gebruikte methoden is omgekeerde osmose (RO).
In een RO-systeem wordt zeewater door een semi-permeabel membraan geperst dat watermoleculen doorlaat terwijl grotere moleculen en onzuiverheden zoals zout en mineralen worden geblokkeerd. Het resulterende gezuiverde water wordt opgevangen, terwijl het resterende zout en andere onzuiverheden terug in de oceaan worden geloosd.
Het proces van omgekeerde osmose vereist een aanzienlijke hoeveelheid energie, die doorgaans wordt geleverd door een generator aan boord of via een verbinding met het elektrische systeem van het schip. Sommige zeewaterzuiveraars bevatten ook voorfiltratiestappen om grotere deeltjes en vuil uit het zeewater te verwijderen voordat het door het RO-membraan wordt verwerkt.
Andere methoden die worden gebruikt voor het zuiveren van zeewater zijn onder meer destillatie, waarbij het zeewater wordt verwarmd om stoom te produceren, die vervolgens wordt opgevangen en gecondenseerd tot gezuiverd water, en elektrodialyse, waarbij een elektrische lading wordt gebruikt om zout en andere onzuiverheden uit het water te scheiden. Deze methoden worden echter minder vaak gebruikt op schepen vanwege hun hogere energiebehoefte en onderhoudskosten.
